Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

ευχές από την Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Δωρίδας


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ Η ΕΥΧΗ "ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ" ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΞΗ !
ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ 2015 Η ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ!ΠΟΥ Η ΕΛΠΙΔΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΥ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜ ΔΩΡΙΔΑΣ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !


Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Συνέλευση μελών στις 04/01/2015

Στις 04/01/2015  ημέρα Κυριακή και ώρα 06:00μ.μ.θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Ναυπάκτου,συνέλευση μελών της Ο.Μ. του ΣΥΡΙΖΑ Δωρίδας,με θέμα τις επερχόμενες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015. 
Η συμμετοχή όλων κρίνεται απαραίτητη.






Ιστορική αλλαγή και όχι παρένθεση



Σε αυτές τις εκλογές θα κερδίσει όχι απλώς ένα κόμμα. Αλλά μια πλατιά πολιτική, κοινωνική και εκλογική συμμαχία με ισχυρό προγραμματικό υπόβαθρο και κορμό το ΣΥΡΙΖΑ.



Το μνημονιακό πρόγραμμα καταρρέει. Και συμπαρασύρει την πολιτική συμμαχία,η οποία εγγυήθηκε τη μέχρι τώρα εφαρμογή του. Τα συμφέροντα των δύο κυβερνητικών εταίρων αποκλίνουν και η συνέχιση αυτής της πολιτικής δια της συνέχισης του βίου αυτής της κυβέρνησης έχει καταστεί αδύνατη.

Κανένα κόμμα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης δεν συναινεί στην εφαρμογή της, φανερής πια, ατζέντας των προαπαιτούμενων.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η πορεία των δύο τελευταίων ετών σημαδεύτηκε από ψέματα μιας χρήσης και από διαψευδόμενες υποσχέσεις και προσδοκίες.

Ποιος αλήθεια, θυμάται την επαναδιαπραγμάτευση, την απογείωση, το σκίσιμο του Μνημονίου. Ποιος δεν θυμάται ότι τα επιτελεία του Μαξίμου εμφανίζονταν βέβαια ότι το φθινόπωρο θα έχουν προβάδισμα, ότι θα πάρουν από τους εταίρους ρύθμιση του χρέους, ότι θα εκλεγεί πρόεδρος από αυτή τη Βουλή, ότι «εκλογές θα γίνουν το 2016».

Τίποτα πλέον από τα παραπάνω δεν ευδοκιμεί στα χείλη των προπαγανδιστών της ομάδας του κυρίου Σαμαρά.

Τώρα διακινούν το σενάριο της παρένθεσης, περνώντας από με εντυπωσιακό, ομολογουμένως τρόπο από τα ψέματα στους ευσεβείς πόθους.

Ας παρακάμψουμε, για την οικονομία του κειμένου, ότι οι κομιστές αυτών των σεναρίων παραδέχονται την επερχόμενη λαϊκή αποδοκιμασία και πιάνουν στασίδι ως αυριανοί υπονομευτές που θα ποντάρουν στην κατάρρευση της χώρας για τη δική τους παλινόρθωση.

Ας κρατήσουμε όμως ότι οι εθνικές προτεραιότητες και η σταθερότητα της οικονομίας είναι απολύτως ασύμβατες με την επιβίωση της ομάδας Σαμαρά στην κυβέρνηση.

Σε κάθε περίπτωση, όσοι ελπίζουν ότι το σενάριο της παρένθεσης είναι εφικτό, δεν κάνουν απλώς την ευχή τους πολιτικό συμπέρασμα. Παραβλέπουν δομικές διαφορές της επικείμενης εκλογικής μάχης με τις προηγούμενες.

Αυτές οι εκλογές δεν σηματοδοτούν απλώς το τέλος ενός απλού πολιτικού κύκλου όπως αυτοί που ζήσαμε τις τελευταίες δύο δεκαετίες.

Υπήρχαν δύο μεγάλα κόμματα σε στρατηγική προγραμματική σύγκλιση, η λογική του ώριμου φρούτου άλλαζε στρατόπεδο μετά από κάθε εκλογική μάχη, εσωκομματικά στρατόπεδα πόνταραν στην αποτυχία της ηγεσίας τους περιμένοντας τη σειρά τους.

Καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν συντρέχει. Αντίθετα, σειρά δεδομένων συγκροτούν ένα εντελώς διαφορετικό έδαφος πολιτικής αναμέτρησης.

ΠΡΩΤΟΝ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συμπυκνώνουν αντιτιθέμενα κοινωνικά συμφέροντα, με τη ΝΔ να υπηρετεί τις προσδοκίες μιας ελάχιστης μειοψηφίας του ελληνικού λαού που κατάφερε μέσα στην κρίση να πλουτίσει.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, έχει μεσολαβήσει η οριστική διάσπαση των σχέσεων εκπροσώπησης που είχαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ οικοδομήσει με τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα.

ΤΡΙΤΟΝ, έχει επέλθει η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της πρώτης πολιτικής δύναμης, και η προοπτική της οριστικής απόσυρσης του παλιού πολιτικού προσωπικού.

Η χώρα λοιπόν, είναι μπροστά σε μια αλλαγή ιστορικών διαστάσεων. Όχι μπροστά σε μια εναλλαγή κομμάτων στη διακυβέρνηση. Είναι μπροστά σ΄ ένα νέο ιστορικό κεφάλαιο, όχι μπροστά σε πολιτική παρένθεση.

Σε αυτές τις εκλογές θα κερδίσει όχι απλώς ένα κόμμα. Αλλά μια πλατιά πολιτική, κοινωνική και εκλογική συμμαχία με ισχυρό προγραμματικό υπόβαθρο και κορμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Μια συμμαχία που θα ξεκινήσει να γιατρεύει τις μνημονιακές πληγές και να ξαναχτίσει την Ελλάδα. Που θα επαναφέρει συνθήκες ομαλότητας, διαφάνειας και λειτουργίας των θεσμών.

Αυτή η διαδικασία προφανώς δεν θα είναι παρένθεση. Θα είναι μια νέα ιστορική φάση που θα σφραγιστεί από τη δημοκρατική χειραφέτηση της χώρας, Εγγύηση για αυτή τη νέα φάση, η εμφατική και αναμφισβήτητη λαϊκή εντολή.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ "ΤΑ ΝΕΑ"

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Ανοιχτή λαϊκή συνέλευση στην Τολοφώνα στις 20/12/2014

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε εχθές 20/12/2014 ανοιχτή λαϊκή συνέλευση της
 
οργάνωσης μελών του

ΣΥΡΙΖΑ Δωρίδας,στην Τολοφώνα.Υπήρξε έντονη συμμετοχή των παρευρισκομένων στη

συζήτηση καθώς και θέληση για ανατροπή της υπάρχουσας πολιτικής κατάστασης.

Υ.Γ Αν φύγουν θα ξαναγυρίσουν,γιαυτό πρέπει να τους διώξουμε.


Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Πρωταγωνιστής ο λαός - Εκλογές Τώρα!


Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έχοντας δημιουργήσει με την πολιτική της ένα πρωτοφανές αδιέξοδο επισπεύδει σήμερα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ακυρώνοντας ότι έλεγε μέχρι χτες.

Τι κι αν επαναλάμβαναν μονότονα πως η επίσπευση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν μια πρόταση αποσταθεροποίησης, τι κι αν επέμεναν πως δεν συνδέεται με κανένα τρόπο με την πολιτική κατάσταση στην χώρα και τι κι αν ορκιζόντουσαν στην ανάγκη συνταγματικής αναθεώρησης.

Όλα αυτά αποδείχτηκαν σε μια στιγμή κενό γράμμα, γιατί η ίδια η κοινωνία έχει απονομιμοποιήσει πλήρως την κυβέρνηση οδηγώντας τις εξελίξεις. Από το καλοκαίρι και μετά, ένα κύμα διαμαρτυρίας απέναντι στην υπερφορολόγηση του ΕΝΦΙΑ, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τον εντεινόμενο αυταρχισμό και τα νέα βάρβαρα μέτρα που προετοιμάζονταν δημιούργησε ένα ασφυκτικό κλοιό στην κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα η κοινωνία εμπιστεύεται ολοένα και περισσότερο τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την παρουσίαση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης και τις εκατοντάδες εκδηλώσεις διαβούλευσης σε όλη την χώρα, υιοθετόντας την ανάγκη μιας μεγάλης αλλαγής προς όφελος των εργαζόμενων, των άνεργων, των αγροτών, των μικρομεσαίων, των νέων και των συνταξιούχων.

Η κυβέρνηση μειοψηφίας ήταν ξεκάθαρο οτι δεν ήθελε, δεν μπορούσε και κανείς δεν της αναγνώριζε πια το δικαίωμα να συνεχίζει την βαρβαρότητα και να διαπραγματευτεί με τους δανειστές μια λύση προς όφελος της χώρας. Κάπως έτσι και η ίδια η Τρόικα ζήτησε να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αυτοακυρωθεί.

Η επίσπευση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι μια θετική δυνατότητα για την οποία όμως πρέπει να αγωνιστούμε για να αξιοποιήσουμε με στόχο να φτάσουμε στις εκλογές και να μπει ένα οριστικό τέλος στην λιτότητα και τα μνημόνια, ανοίγοντας μια νέα σελίδα για την χώρα.

Παρότι σήμερα δεν υπάρχουν οι 180 βουλευτές που χρειάζονται για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, μιας και μόλις λίγες μέρες πριν μόνο 155 βουλευτές ψήφισαν υπέρ στον νέο προϋπολογισμό, ξέρουμε οτι θα κάνουν τα πάντα, θεμιτά και αθέμιτα, για να αποφύγουν την κρίση του ελληνικού λαού.

Το μόνο που τους έχει μείνει είναι η πολιτική του φόβου και της τρομοκράτησης της κοινωνίας, η δημιουργία πλαστών διλημμάτων και η ψευδής πόλωση καθώς τόσο η κυβέρνηση όσο και κυρίαρχο οικονομικό και μιντιακό σύστημα και δυνάμεις εντός και εκτός χώρας ξέρουν ότι έχουν πολλά να χάσουν.

Ο λαός όμως πια ξέρει και δεν θα παραπλανηθεί από τα στημένα ρεπορτάζ και τα πρωτοσέλιδα του φόβου, από τις δηλώσεις ξένων παραγόντων που θα στηρίξουν τους συνεργάτες τους στην χώρα και από παλιοκαιρισμένα σενάρια καταστροφολογίας.

Το πραγματικό δίλημμα και σήμερα είναι: 
ή με τον τερματισμό της λιτότητας και την διέξοδο μέσω της εξυπηρέτησης των κοινωνικών αναγκών ή με την βαρβαρότητα και την κρίση, ή με το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ή με το μνημονιακό καθεστώς και τα νέα μέτρα, ή με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.

Σήμερα είναι η ώρα για την πιο πλατιά συμμαχία που θα δώσει τον λόγο στο λαό και θα κάνει την ελπίδα πράξη, την πιο μεγάλη συσπείρωση της κοινωνίας που με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και θα αγωνιστεί μαζί με την κυβέρνηση της Αριστεράς για ένα αύριο αξιοπρέπειας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας.

Το πραγματικό δίλημμα που τίθεται ξανά είναι:  ή εμείς ή αυτοί

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Εκλογή συντονιστικής επιτροπής

                                                   ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σε συνέλευση της οργάνωσης μελών του Σύριζα Δωρίδας,που πραγματοποιήθηκε στις  14/12/2014
στην Ερατεινή,εξελέγη 11μελής συντονιστική επιτροπή,που αποτελείται από τους:
Κούγια Γιάννη,Μπούρμπουλα Τάκη,Βαβάτσικο θεόδωρο,Λουίζο Κωνσταντίνο,Μανιώτη Αθανάσιο
Σταμάτη Χρήστο,Παναγόπουλο Ιωάννη,Αρτινόπουλο Γιώργο,Σχίζα Νώντα,Κλώσσα Σοφία,Παναγιωτόπουλο Παύλο.
Στη συνέχεια,συντονιστής ορίστηκε ο Κούγιας Γιάννης και αναπληρωτής ο Παναγόπουλος Γιάννης.

                                                   Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ ΔΩΡΙΔΑΣ

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ!





Κάθε γενιά, κάθε 35 χρόνια αυτό το σύστημα που μας τρώει τις ζωές, μας δίνει μια ευκαιρία να το αμφισβητήσουμε. Είτε παλιότερα με τα όπλα (1944), είτε αργότερα με εκλογές (1981), υπήρχαν πραγματικές δυνατότητες να προκύψει ένα κράτος πιο δημοκρατικό, πιο κοντά στις ανάγκες των πολλών , μια κοινωνία πιο συμμετοχική και ανθρώπινη. Για τους γνωστούς λόγους και οι δυο ευκαιρίες σπαταλήθηκαν, πράγμα που πληρώνουμε τώρα, και μάλιστα με βαρύ αντίτιμο .

Μπροστά μας ανοίγεται μια τρίτη ευκαιρία. 

Και απ’ ότι φαίνεται ο πολιορκητικός κριός για να σπάσουν τα τείχη τις σαπιοπολιτείας ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ .

Ο ΣΥΡΙΖΑ με οραματιστές και ανιδιοτελείς ανθρώπους, αλλά και με ανθρώπους καιροσκόπους. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ της συμμετοχής και της ενεργοποίησης του πολίτη και ο ΣΥΡΙΖΑ του κομματικού μηχανισμού.

Το ποια φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ θα επικρατήσει δεν εξαρτάται τόσο από τις προσωπικές αντιλήψεις κάποιων στελεχών του, αλλά από τι ΣΥΡΙΖΑ θέλουν οι εκατοντάδες χιλιάδες , τα εκατομμύρια που θα τον ψηφίσουν.

Θα έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ που θα επιτρέψουμε , θα έχουμε σε τελευταία ανάλυση τον ΣΥΡΙΖΑ που ζητάμε.

Με μια απλή προϋπόθεση:
Για να δοθεί η «μάχη» του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει πρώτα να ψηφιστεί. 

Διαφορετικά, ας περιμένουμε άλλα τέσσερα ή άλλα δεκατέσσερα χρόνια, ποιος ξέρει μπορεί κάποτε κάποια νέα Κίρκη να μετατρέψει 10 εκατομμύρια υπάκουα γουρουνάκια σε σκεπτόμενους ανθρώπους. 

Ένα μόνο ασφαλές συμπέρασμα μπορεί να υπάρξει κι αυτό είναι η ενίσχυση του ρεαλιστικού ριζοσπαστισμού. Όπως έχει προαναφερθεί στις διακηρύξεις της αριστεράς  «Για εμάς δεν επιτρέπεται η παραμικρή αμφιβολία ότι σκοπεύουμε στην κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας. Ένα σοσιαλιστικό κόμμα πρέπει πάντοτε  να βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων, δεν επιτρέπεται ποτέ να δειλιάζει μπροστά στα πραγματικά καθήκοντα που του τίθενται». Πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση μετά, σε ποιο βαθμό θα πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα «καταιγιστικών αλλαγών» στην οικονομία και την πολιτική, τι πραγματικά θα αλλάξει, ποια θα είναι τα «πραγματικά καθήκοντα» κάθε στιγμή αυτό θα κριθεί. Και θα κριθεί, μεταξύ άλλων, από το εύρος της κοινωνικής συναίνεσης που θα μπορέσει αυτό το πρόγραμμα να εξασφαλίσει.

Καλή μας τύχη

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΕΛΩΝ ΣΥΡΙΖΑ ΔΩΡΙΔΑΣ


ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΕΛΩΝ ΣΥΡΙΖΑ ΔΩΡΙΔΑΣ 

ΤΟΠΟΣ ΕΡΑΤΕΙΝΗ (ΚΑΦΕΝΕΙΟ-ΨΗΣΤΑΡΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ)

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 14/12/2014

ΩΡΑ 10:30 ΠΜ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΜΕ ΣΕΙΡΑ

1.ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ -ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΜΕΛΩΝ 
ΕΙΣΗΓΗΣΗ : ΒΕΛΙΓΚΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

2.ΕΚΛΟΓΕΣ ΝΕΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ-ΕΚΛΟΓΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ
ΕΙΣΗΓΗΣΗ: ΚΟΥΓΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

3.ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
ΕΙΣΗΓΗΣΗ:ΦΙΝΑΛΗΣ ΕΡΡΙΚΟΣ( ΜΕΛΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΥΡΙΖΑ)
 
ΘΑ  ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΜΕΛΩΝ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ!

ΚΟΥΓΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΣΥΝΤ/ΟΜ ΔΩΡΙΔΑΣ

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ- ΛΑΜΙΑ 29.11.2014


Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την παρουσίαση από τον πρόεδρό του Αλέξη Τσίπρα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης των άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και την αναγκαία επανεκκίνηση της οικονομίας και ανάκτηση της εργασίας, επεξεργάζεται το συνολικό κυβερνητικό του πρόγραμμα με έμφαση στην παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, τη θεσμική ανασυγκρότηση και το δημοκρατικό μετασχηματισμό του κράτους.

Στο πλαίσιο αυτό, οργανώνουμε σε όλες τις περιφέρειες της χώρας ανοιχτές συσκέψεις διαβούλευσης στις οποίες επιδιώκουμε να συμμετέχουν πολιτικοί, κοινωνικοί, επιστημονικοί και παραγωγικοί φορείς, εκπρόσωποι από κινήματα πολιτών και ενδιαφερόμενοι πολίτες για να συζητήσουμε την πρόταση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, και ιδιαίτερα την περιφερειακή του εξειδίκευση.




Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Το τέλος των νεοφιλελεύθερων μονοδρόμων

Φτώχεια, ανισότητες και συγκέντρωση πλούτου σε λίγους τα αποτελέσματα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου για την οικονομία


Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο για την οικονομία επιβλήθηκε παντού, δίκην μονοδρόμου και ελλείψει αντιπάλου δέους, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Η απόλυτη ελευθερία της αγοράς και η κατάργηση των συνόρων για τη διακίνηση προϊόντων, κεφαλαίου και εργατικών χεριών ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά της νέας, ενισχυμένης και παγκοσμιοποιημένης εκδοχής του καπιταλισμού.

Το πρόταγμα του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού ήταν η καταπολέμηση της φτώχειας και της ανεργίας και η αντιμετώπιση των ανισοτήτων, μέσω της αύξησης της οικονομικής δραστηριότητας και της επιτάχυνσης των ρυθμών της ανάπτυξης, ως αποτέλεσμα της απελευθέρωσης των αγορών και της ενίσχυσης της κινητικότητας αγαθών, κεφαλαίων και ανθρώπινου δυναμικού.

Όμως η πλήρης απελευθέρωση των αγορών γρήγορα αποδείχθηκε ότι δεν έδινε τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους. Και οπωσδήποτε δεν έδωσε ευκαιρίες στις πλέον αδύναμες οικονομίες, οι οποίες δεν άντεξαν τον σκληρό ανταγωνισμό που επιβλήθηκε παντού και γρήγορα οδηγήθηκαν σε ύφεση. Η ψευδαίσθηση της αφθονίας και η υπόσχεση της ανάπτυξης και της ευημερίας για όλους έγινε εφιάλτης για τους πολλούς και ιδίως γι' αυτούς που υποχρεώθηκαν να δανειστούν από τους ισχυρούς, για να αντεπεξέλθουν στις νέες και σκληρές συνθήκες του διεθνούς ανταγωνισμού.

Έχει ενδιαφέρον να δούμε σήμερα, δυόμισι σχεδόν δεκαετίες μετά, ποια είναι τα αποτελέσματα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου για την οικονομία τόσο διεθνώς, όσο όμως και για τη χώρα μας, όπως αυτά παρουσιάστηκαν από την έρευνα της ελβετικής τράπεζας CREDIT Suisse. Το 50% του πληθυσμού της Γης, λοιπόν, κατέχει σήμερα μόλις το 1% του παγκόσμιου πλούτου, τη στιγμή που μόλις το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει συγκεντρώσει στα χέρια του το 48% του πλούτου της Γης!

Ένα ακόμη συγκλονιστικό στοιχείο για τις τεράστιες ανισότητες που γέννησε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση της οικονομίας είναι ότι μόλις το 10% του πληθυσμού της Γης ελέγχει σήμερα το 87% του παγκόσμιου πλούτου. Που σημαίνει ασφαλώς ότι το υπόλοιπο 90% του πληθυσμού είναι καταδικασμένο σε ισόβια φτώχεια.

Όσον αφορά τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης, ο πλούτος που συγκέντρωσε η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία, εν μέσω ύφεσης της οικονομίας, αυξήθηκε, φτάνοντας μάλιστα φέτος σε επίπεδα ρεκόρ, αφού σημείωσε για πρώτη φορά ετήσια πραγματική αύξηση της τάξης των 20,1 τρισ. δολαρίων, μια αύξηση δηλαδή της τάξης του 8,3%!

Για την Ελλάδα τα νέα είναι ακόμη χειρότερα. Οι ανισότητες εμφανίζονται ακόμη πιο οξυμμένες, με το 1% του ελληνικού πληθυσμού να κατέχει το 56,1 % του εθνικού πλούτου. Οι ανισότητες, που διευρύνθηκαν εντυπωσιακά στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο στα χρόνια της κρίσης, αφού το 2007 η ελληνική οικονομική ολιγαρχία του 1% του πληθυσμού κατείχε μόνο το 48% του εθνικού πλούτου.

Η εγχώρια δηλαδή οικονομική ολιγαρχία αύξησε τα κέρδη της κατά 8%, σε μια εποχή ύφεσης της οικονομίας και σκληρής λιτότητας για τους πολλούς. Την ώρα δηλαδή που η οικονομία κατέρρεε, με αποτέλεσμα να χαθούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας και να δημιουργηθούν εκατομμύρια νεόπτωχοι σε μια μικρή, σαν την Ελλάδα, χώρα, κάποιοι λίγοι μετρούσαν κέρδη...

Ακόμη και αν δεχθούμε ότι αυτή η αύξηση του πλούτου που κατέχει η ελληνική οικονομική ολιγαρχία δεν οφείλεται σε νέα κέρδη, αλλά σε μείωση του συνολικού ποσού αναφοράς, του εθνικού δηλαδή πλούτου, λόγω της ύφεσης της οικονομίας, το γεγονός και μόνο ότι ο δείκτης αυξήθηκε για τους λίγους μαρτυρά ότι αυτοί, αν μη τι άλλο, διατήρησαν τον πλούτο τους και δεν συμμετείχαν ούτε στη λιτότητα, ούτε στις θυσίες που υπέστησαν οι πολλοί, χάριν, δήθεν, της αποκατάστασης της δημοσιονομικής εκτροπής και της αποπληρωμής του χρέους.

Το οποίο χρέος, για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις σε τι εξυπηρετεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας και των Μνημονίων, αντί νέα περιοριστεί, εκτινάχθηκε τα τελευταία χρόνια...

Ο πλούτος βεβαίως αυτός που συγκέντρωσε η οικονομική ολιγαρχία στα χρόνια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, με τη σθεναρή υποστήριξη των κυβερνώντων, δεν βελτίωσε τις συνθήκες της ζωής όσων το είχαν ανάγκη, δεν αξιοποιήθηκε για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, δεν αντιμετώπισε τη φτώχεια και τη δυστυχία, δεν καταπολέμησε τις ανισότητες και τα κοινωνικά προβλήματα και δεν χρησιμοποιήθηκε για τη βελτίωση των δημόσιων δομών της Παιδείας και της Υγείας. Αντίθετα, η συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια μιας μικρής οικονομικής ολιγαρχίας φαίνεται να αποτέλεσε αυτοσκοπό, μια και παρουσιάζεται σήμερα σαν το τελικό προϊόν της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής.

Οι συνθήκες είναι ώριμες για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας, η οποία ασφαλώς και θα ξεκινήσει από τις χώρες εκείνες που χτυπήθηκαν περισσότερο από τις αδικίες αυτής της πολιτικής. Εξ ου και η εντυπωσιακή άνοδος των ποσοστών της Αριστεράς στην Ευρώπη τελευταία, καθώς μετά την προσχώρηση και της σοσιαλδημοκρατίας στο νεοφιλελεύθερο μπλοκ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που υπόσχεται την κοινωνική αλλαγή, δείχνοντας τον δρόμο για την έξοδο από τους νεοφιλελεύθερους μονοδρόμους.


* Του Γιάννη Μυλόπουλου  καθηγητή, πρώην πρύτανη ΑΠΘ

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Πολυτεχνείο: Μια πρόταση «εορτασμού»

Πού θα είμαστε στις 17 Νοέμβρη του 2015

Ας κρατήσει ο καθένας τη δική του ερμηνεία για τη λαϊκή ή ταξική εξέγερση, για τον εργατικό ή φοιτητικό χαρακτήρα του Πολυτεχνείου. Ας αποδεχτούμε την ποικιλία σε δικαιώσεις και ματαιώσεις για όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ας μην ψάξουμε, φέτος, τα ντοκουμέντα για το ποιος ήταν πού και τι έκανε τότε. Άλλωστε, υπάρχει κι ο Δεκέμβρης του ’08, οι Πλατείες και πολλά ακόμα, όπου οι μνήμες είναι πιο νωπές. Ας δούμε για μια φορά ακόμα το χιλιοπαιγμένο βίντεο με το τανκ στην πύλη και κάποιος αναστεναγμός θα ακουστεί μάλλον στην οικογένεια, μικρό δείγμα ότι πράγματι «κάτι» συνεχίζεται.

Τέλος, οι νεότεροι, ας αναρωτηθούμε ξανά γι’ αυτούς τους -κοντά εξήντα πια- που περιδιαβαίνουν σκεπτικοί στην Πατησίων, συνήθως μόνοι ή σε ζευγάρια. Ούτε αποπολιτικοποίηση, ούτε γραφικότητα. Και ναι, η Ιστορία διδάσκει και η εξέγερση παραμένει επίκαιρη. Απλά, ίσως υπάρχει και κάτι πιο ενδιαφέρον. Να σκεφτόμασταν πώς θα «γιορτάσουμε» το Πολυτεχνείο σε ένα χρόνο από σήμερα. Πού θα είμαστε στις 17 Νοέμβρη του 2015. Και έπειτα να τοποθετήσει ο καθένας τον «εαυτό» του μέσα σε κάποια ερωτήματα.

Τι χώρα θα είναι η Ελλάδα; Μπορεί να γίνει και μικρότερη, ίσως με άλλα σύνορα; Μπορεί να γίνει απλά… χώρος; Και τι ρόλο θα παίξει αυτή τη φορά η Κύπρος στην Ιστορία; Είναι, όντως, κοντά ο πόλεμος στη γειτονιά μας ή… υπερβολές;

Θα είμαστε ακόμα μια αποικία χρέους, με κάθε λογής δεσμά και καταναγκασμούς ή θα υπάρξουν αρνήσεις, ρήξεις και προσπάθειες για μια πιο ανεξάρτητη πορεία; Θα γίνει κάτι «αντιιμπεριαλιστικό» στη χώρα ή θα παραμένει ακόμα ντεμοντέ κατεύθυνση και μόνο για τις επετείους;

Θα έχει φύγει η τρόικα και ποιος θα κυβερνά τη χώρα; Ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά, η Κεντροαριστερά, η Ακροδεξιά, «όλοι μαζί»; Θα παραμένει η ψήφος μας το μεγάλο μας όπλο; Θα φτάνουν για να μας καταστρέψουν -ή να μας σώσουν- οι νόμοι και τα διατάγματα;

Πού θα βρίσκονται ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου; Στη φυλακή, σε αυτοεξορία, σε διαλέξεις ή κάπου ανάμεσά μας; Και ποιος θα τους φέρει πίσω; Κι ο Φώτης του μηδέν-και-κάτι τοις εκατό; Θα τον ξεπλύνει κάποιος από τις αμαρτίες του και γιατί; Και πόσα κανάλια θα λειτουργούν;

Τι πρόγραμμα θα εφαρμόζεται στη χώρα; Καταστροφής; Επιβίωσης; Ανάπτυξης; Ανόρθωσης; Σταθερότητας; Επενδύσεων;

Θα υπάρξει τριήμερος εορτασμός ή οι Φορτσάκηδες θα ζητούν ταυτότητες εισόδου στο Πολυτεχνείο;

Θα διαδηλώσουμε ξανά στη μπροστινή λωρίδα της Β. Σοφίας που τόσο ανεπαίσθητα μας έκλεψαν τα τελευταία χρόνια; Και πόσο δυνατά θα ακουστεί το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι»; Πού θα «ανήκομεν» σε ένα χρόνο από σήμερα και ποιες θα είναι οι συμμαχικές δυνάμεις;

Πώς θα είναι η Ευρώπη; Θα είμαστε ακόμα πειραματόζωο; Θα είμαστε Νότος ως σκουπίδι; Νότος ως παράδειγμα; Νότος μόνοι μας ή μαζί με άλλους; Θα ψάχνουμε φίλους στον Νότο;

Θα έχει ανοίξει ένας νέος κύκλος αγώνων ή θα συνηθίσουμε για τα καλά σε μια κανονικότητα που θα εξαθλιώνει και θα μας απελπίζει; Πού θα βρίσκονται η ελπίδα και το φρόνημα μας; Ακόμα τα κόμματα θα μονοπωλούν την πολιτική;

Θα γεννηθούν νέοι Αγανακτισμένοι ή οι Απελπισμένοι θα δίνουν τον τόνο; Τι είδους εξεγέρσεις θα ζήσουμε και τι «δίκιο» θα τους δώσουμε; Τι θα λένε οι μαθητές για τον Κασιδιάρη και τον Φύσσα; Ποιοι εθελοντές θα κυριαρχήσουν στα σχολεία, του Λοβέρδου ή οι «δικοί» μας;

Πόσα βαρετά συνθήματα θα αντικατασταθούν από Ιδέες που θα μας στηρίζουν και θ’ ανοίγουν δρόμους; Τι θα γράφουν τα πανό και ποιοι θα τα κρατούν; Πού θα είναι οι φοιτητές και οι νεότεροι; Στο δρόμο ή κάπου μακριά στα «ξένα»;

Θα διχαστεί ξανά μια γενιά σε επώνυμους που εξαργύρωσαν και ανώνυμους που ιδιώτευσαν; Πόσοι «ανύπαρκτοι» θα δικαιωθούν και στις πλάτες ποιων; Πόση γκρίνια θα έχει γίνει προσφορά και αγώνας;

Πόσα θα είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε και πόσα να θυσιάσουμε; Για πόσες πράξεις μας θα είμαστε λίγο περήφανοι; Πόσες παλιές συνήθειες θα αποβάλουμε και ποιες δικαιολογίες δε θα ακουστούν ξανά;

Η ζωή θα δείξει. Έτσι κι αλλιώς. Μα κάποιοι το ’73 δεν την άφησαν μόνη της γιατί τότε θα έδειχνε άλλα πράγματα. Αυτό λοιπόν είναι ένα κάποιο χρέος. Απέναντι στον κυνισμό, τη μοιρολατρία, τις κανονικότητες, ευτυχώς που οι εξεγέρσεις δεν δικαιώνονται ποτέ.

πηγή: Δρόμος της Αριστεράς

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ για την επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου

41 χρόνια μετά, το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.



Την ίδια στιγμή που η μνημονιακή κυβέρνηση προσπαθεί να καταργήσει κάθε έννοια συλλογικού δικαιώματος, που καταδικάζει τη νεολαία και τους εργαζομένους στη φτώχεια και την εξαθλίωση, το Πολυτεχνείο είναι εδώ. Στους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, ανεξαρτησία, ισότητα και κοινωνική απελευθέρωση. Στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ελευθεριών, απέναντι στον κυβερνητικό αυταρχισμό και στο μονόδρομο των μνημονίων και της λιτότητας. 

Απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να σπιλώσουν τη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, απέναντι στις προσπάθειες η λήθη να νικήσει τη μνήμη, απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, ο λαός μας απαντά με την ενότητα, τη συλλογική δράση και την αντίσταση. 


Να συμμετάσχουμε μαζικά και ειρηνικά τη Δευτέρα 17/11 στα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα.

Η Λερναία Ύδρα της «εθνικής συνεννόησης» και η Αριστερά


Την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη το editorial του «Βήματος» απευθυνόταν στους «διεκδικητές της εξουσίας» (ονοματίζοντας τους Α. Σαμαρά και Α. Τσίπρα...), υπενθυμίζοντας ότι το καθεστώς δεν συγκροτείται μόνο από τις φανερές δυνάμεις του –διαθέτει και τις ισχυρές «αόρατες δυνάμεις»– που, ενόψει σοβαρής κρίσης, έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Γι’ αυτό, συμβούλευε, πρέπει να κατέβουν οι τόνοι της πολιτικής αντιπαράθεσης. Κρείττον σιγάν... 

Την Κυριακή 2 Νοέμβρη η εφημερίδα-φωνή του καθεστώτος επανήλθε στο σενάριο, σε μια πολύ πιο προωθημένη βάση: σε δισέλιδο άρθρων αφιερωμένων στον ΣΥΡΙΖΑ, παρουσίαζε το «πώς βλέπουν στην Κουμουνδούρου τα σενάρια του μεγάλου συνασπισμού». Το ρεπορτάζ αναφερόταν σε ανησυχίες ηγετικών στελεχών για προεκλογικό bank run, που οδήγησαν σε μια χλιαρή αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στα stress tests των τραπεζών. Αναφερόταν στον κίνδυνο ενός «θερμού» ελληνοτουρκικού επεισοδίου (την ώρα που ο Αβραμόπουλος αντάλλασε αγκαλιές με τον Ερντογάν...), σε εκτιμήσεις που οδηγούν, λέει, σε σκέψεις για συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (μετά πάντως από εθνικές εκλογές) και μάλιστα με την πρόβλεψη ότι αυτός θα προέρχεται από το χώρο... της Δεξιάς! Η εφημερίδα απέδιδε (σε εισαγωγικά!) σε κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τη θέση: «Σε συνθήκες ασφυξίας της χώρας ή αστάθειας από άλλους γεωπολιτικούς παράγοντες, εμείς δεν αρνιόμαστε την αναγκαιότητα μεγάλων συμφωνιών (!)».

Αυτή η κινδυνολογία έχει βάση στην πραγματικότητα. Τόσο στην οικονομία, όπου η κρίση αποδεικνύεται βαθύτερη στην Ευρώπη όπως και εδώ. Όσο και στα «γεωπολιτικά», όπου το σύνολο των σχέσεων και ισορροπιών στην Α. Μεσόγειο έχει μπει σε πλήρη αστάθεια και ανακατανομή ρόλων και συμμαχιών. Όμως το τετριμμένο στερεότυπο ότι, τάχα, οι κίνδυνοι κάνουν επιβεβλημένη την «εθνική συνεννόηση» ή ακόμα και μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.

Ας θυμίσουμε αρχικά ότι το μοντέλο του «μεγάλου συνασπισμού» –που πρωτοδοκιμάστηκε στη Γερμανία, με τη συγκυβέρνηση Δεξιάς και SPD– επιχειρήθηκε ήδη στην Ελλάδα. Και μάλιστα με μιαν ενισχυμένη «τριαδική» μορφή: της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όχι μόνο δεν προέκυψε σταθερή διέξοδος από την πολιτική κρίση, αλλά, αντίθετα, και τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης βυθίστηκαν σε πρωτοφανή, σχεδόν διαλυτική κρίση. Αυτή την εμπειρία οφείλουν να μην ξεχνούν οι αρχιτέκτονες των «ανοιγμάτων» και των «πλατιών συμμαχιών». Σε περιόδους οξύτατης κοινωνικοοικονομικής κρίσης, η πολιτική επιτυχία –και πολύ περισσότερο για ένα κόμμα της Αριστεράς– δεν βασίζεται στο εύρος των συμμαχιών του, αλλά στο βάθος της πολιτικής του και στη σχέση που αυτή η πολιτική μπορεί –ή όχι– να διατηρεί με τις ευρύτατες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Η κοινωνική αναφορά και οι κοινωνικές συμμαχίες ήταν, είναι και θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Και αυτός ο παράγοντας όσο δύσκολα συγκροτείται –μέσα στη μακρά πορεία των μαζικών αγώνων και της πολιτικής πάλης– τόσο εύκολα μπορεί να διαλυθεί μέσα στη σούπα μιας «εθνικής συνεννόησης».

Την απόδειξη γι’ αυτόν τον ισχυρισμό παρέχει η πρόσφατη ιστορία της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Στη Γαλλία η κυβέρνηση «πληθυντικής Αριστεράς» οδήγησε στην ιστορική κρίση του ΚΚ Γαλλίας και στη δημιουργία του πολιτικού κενού που σήμερα καλύπτει η Λε Πεν. Στην Ιταλία, οι ακροβασίες του Μπερτινότι με την κυβέρνηση Πρόντι διέλυσαν την ελπιδοφόρα ανάπτυξη της Κομουνιστικής Επανίδρυσης και έστρωσαν το δρόμο για το «δίδυμο της συμφοράς»: κυβέρνηση Ρέντσι-αντιπολίτευση Γκρίλο...

Όπως σωστά σημείωσε, πρόσφατα, ο Γ. Δελαστίκ: Η λιτότητα, σήμερα, διαλύει το πολιτικό σκηνικό σε όλη την Ευρωζώνη. Σε αυτήν την εικόνα της κατεδάφισης, ακόμα και ιστορικών κομμάτων, αναδεικνύονται κάποιες εξαιρέσεις: ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το Podemos στην Ισπανία, εν μέρει το Sin Fein στην Ιρλανδία. Οι επιτυχίες τους δεν οφείλονται (κυρίως) σε «έξυπνες τακτικές» ή σε «ευέλικτες συμμαχίες». Οφείλονται, αντίθετα, στην υπόσχεση της αντι-λιτότητας, στη δέσμευση (έστω και στα θολά) για ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της περιόδου της κρίσης. Και αυτή η δέσμευση δεν χωράει σε «εθνική συνεννόηση»: δεν υπάρχει σήμερα κανένα υπολογίσιμο τμήμα των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των δανειστών, του κόσμου των «αγορών», που να είναι διατεθειμένο έστω και να πειραματιστεί με πολιτικές αντι-λιτότητας. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία αντικειμενική βάση για τακτικές «συνεννόησης», για τακτικές διαλόγου και «συναινέσεων». Σε αυτή την εκτίμηση, ο ταξικός αντίπαλός μας είναι απολύτως καθαρός, απολύτως συμπαγής, τόσο στους εθνικούς όσο και στους διεθνικούς θεσμούς. Όσο ταχύτερα το πάρουμε κι εμείς απόφαση –και σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τους τακτικισμούς των «συναινέσεων»– τόσο καλύτερες θα είναι οι πολιτικές προοπτικές μας.

Μια πρώτη προειδοποίηση για το πόσο παραλυτική μπορεί να είναι για τον κόσμο μας η παραδοχή των «μεγάλων συμφωνιών» πήραμε μέσα από την περιπέτεια στην Περιφέρεια Αττικής. Οι επιτελείς της Ρ. Δούρου μπορεί να έχουν χίλια δίκια όταν εξηγούν τις λεπτομέρειες γιατί δεν μπορούσε να αλλάξει τώρα ο προϋπολογισμός του Σγουρού, γιατί αυτό θα γίνει τον Γενάρη κ.ο.κ. Όμως η είδηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε μαζί με τον Σγουρό, η εικόνα ότι οι Μελισσανίδηδες θα πάρουν τις επιχορηγήσεις για τα γήπεδα την ώρα που δεν υπάρχουν πόροι για στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες, έπεσε σαν ψυχρολουσία πάνω σε έναν πλατύ κόσμο της Αριστεράς που έχει τις ακριβώς αντίθετες προσδοκίες. Και αν η ζημιά αυτή είναι εφικτό να διορθωθεί με τους κατάλληλους χειρισμούς στην περιφέρεια, ας αναλογιστούν όλοι τι μπορεί να συμβεί στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ αν βρεθεί αντιμέτωπος με την εικόνα συνδιαμόρφωσης «μεγάλων συμφωνιών» με τους αντιπάλους μας.

Σε μια κατάσταση πολωμένη και πολωτική, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλη η Αριστερά έχουν έναν και μόνο δρόμο: να επιχειρήσουμε να νικήσουμε. Ριζοσπαστικοποιώντας το πρόγραμμα, με στήριξη στους εργαζομένους και στις λαϊκές δυνάμεις, αντιμετωπίζοντας τον αντίπαλο στην πραγματική μάχη και όχι με το στρίβειν διά της «εθνικής συνεννοήσεως». 


Αντώνης Νταβανέλλος στο The Rproject| 05.11.2014

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ......

Lux Leaks με έντονο ελληνικό ενδιαφέρον (UPD)


Eurobank και Wind στη λίστα – Τις μυστικές φορολογικές συμφωνίες διεθνών επιχειρήσεων-κολοσσών με τις αρχές του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου αποκαλύπτει η μεγαλύτερη στην ιστορία διαρροή εγγράφων με αποφάσεις που δίνουν το πράσινο φως σε σχέδια εταιρειών για την φορολογική ελάφρυνσή τους.



Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ). Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλα Μέσα που συμμετέχουν στη σύμπραξη, και παρότι η υπόθεση έχει έντονο ελληνικό ενδιαφέρον, η είδηση δεν φιλοξενείται στο σημερινό τους πρωτοσέλιδο.

Τα έγγραφα δείχνουν ότι εννέα εταιρείες με δραστηριότητα στην Ελλάδα έκανα μυστικές συμφωνίες φορο-αποφυγής με τις Αρχές του Λουξεμβούργου. Από τις εννέα έχουν κατονομαστεί 5, ενώ οι υπόλοιπες 4 θα αποκαλυψθούν τις επόμενες ώρες. Μέσα σε αυτές είναι οι EFG Eurobank και η Wind.

Τα απόρρητα έγγραφα αφορούν περισσότερες από 343 επιχειρήσεις, οι οποίες εμφανίζονται να έχουν διοχετεύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ μέσα από το Λουξεμβούργο και να έχουν εξοικονομήσει δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους. Αυτό αποκαλύπτει η νέα παγκόσμια έρευνα που διεξήχθη σε σχεδόν 28.000 σελίδες απόρρητων εγγράφων από τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) και μία ομάδα 80 δημοσιογράφων από 26 χώρες.

Όπως αναφέρει η Le Monde, στην εξάμηνη έρευνα που πραγματοποίησε με τίτλο «Luxemburg Leaks» ή «LuxLeaks» η ICIJ απέκτησε πρόσβαση σε 28.000 σελίδες εγγράφων του «tax ruling» που δείχνουν πώς οι μεγάλες εταιρείες «βασίζονται στο Λουξεμβούργο και στο χαλαρό φορολογικό ρυθμιστικό του πλαίσιο, για να μεταφέρουν εκεί κέρδη ώστε να μην φορολογηθούν παρά σε πολύ μικρή κλίμακα».

Σημειώνεται ότι η πρακτική του «tax ruling» είναι νόμιμη και επιτρέπει σε μία επιχείρηση να ερωτήσει εκ των προτέρων ποιας μεταχείρισης θα τύχει από τις φορολογικές αρχές μίας χώρας και να λάβει συγκεκριμένες νομικές εγγυήσεις.

Οι εταιρείες τις οποίες αφορούν οι αποκαλύψεις - ανάμεσά τους οι Apple, Amazon, Verizon, AIG, Heniz, Pepsi, Ikea, Axa, Credit Agricole, Accenture, Burberry, Procter & Gamble, JP Morgan, FedEx, Abbot Labaratories, Deutsche Bank, Macquarie - εξοικονομούν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ευρώ χάρη στη δημιουργία μίας θυγατρικής, ενός holding ή στην μεταφορά μίας εταιρικής έδρας στο Μεγάλο Δουκάτο με στόχο να καταβάλλουν τους λιγότερους δυνατούς φόρους.

Τα έγγραφα αυτά που εξετάστηκαν από δημοσιογράφους του ICIJ περιλαμβάνουν εκατοντάδες ιδιωτικές φορολογικές αποφάσεις- γνωστές και ως «συμφωνίες»– που παρέχει το Μεγάλο Δουκάτο σε εταιρείες που επιδιώκουν ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Λουξεμβούργο επί μήνες συγκρούονται για την απροθυμία του τελευταίου να κοινοποιήσει πληροφορίες σχετικά με φορολογικές αποφάσεις του στην ΕΕ, η οποία διερευνά κατά πόσον οι συμφωνίες της χώρας με την Amazon και την Fiat παραβιάζουν το ευρωπαϊκό δίκαιο. Το Λουξεμβούργο παρείχε κάποιες πληροφορίες στην ΕΕ, αλλά αρνήθηκε, σύμφωνα με ευρωπαίους αξιωματούχους, να κοινοποιήσει ένα μεγάλο μέρος των εγγράφων που σχετίζονται με τις φορολογικές αποφάσεις. Δεν έχει ξεκαθαριστεί εάν κάποιο από αυτά τα έγγραφα είναι μεταξύ εκείνων που εξακολουθούν να αναζητούν οι ελεγκτές της ΕΕ, ωστόσο, πρόκειται για στοιχεία που αφορούν την ουσία της ευρωπαϊκής έρευνας για τις φορολογικές αποφάσεις του Λουξεμβούργου.

Οι περισσότερες φορολογικές συμφωνίες εγκρίθηκαν την περίοδο 2008-2010. Η ύπαρξη μικρού μέρους των συμφωνιών αναφέρθηκε πρώτη φορά το 2012 σε ντοκιμαντέρ του Εντουάρντ Περέν για την δημόσια γαλλική τηλεόραση France 2 και από το BBC, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων δεν έχουν ερευνηθεί στο παρελθόν από δημοσιογράφους.

Η βρετανική The Guardian εκτιμά ότι οι αποκαλύψεις αυτές θα είναι δυσάρεστες για τον νέο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος ήταν πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου από το 1995 μέχρι το 2013.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άρχισε τον Ιούνιο τέσσερις έρευνες σχετικά με την πρακτική του «tax ruling» στην Ε.Ε. και αφορούν την Ιρλανδία, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και το Γιβραλτάρ.

Μέσα στις επόμενες ημέρες, λέει το δημοσίευμα, ΤΑ ΝΕΑ θα προχωρήσουν στην δημοσίευση των ελληνικών υποθέσεων με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
  

«Έτοιμη» για κυρώσεις η Κομισιόν

 Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι έτοιμη να επιβάλει κυρώσεις κατά του Λουξεμβούργου εξαιτίας των φορολογικών του πρακτικών, την ώρα που διεθνή μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν στοιχεία για την ύπαρξη μυστικών φορολογικών συμφωνιών ανάμεσα στο Μεγάλο Δουκάτο και 340 πολυεθνικές εταιρείες.

«Εάν υπάρξει δυσμενής απόφαση, το Λουξεμβούργο θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη και να προχωρήσει στις αναγκαίες ενέργειες για να επανορθώσει», δήλωσε ο Μαργαρίτης Σχινάς , εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπό τον Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου από το 1995 έως το 2013.

Οι φορολογικές πρακτικές του Λουξεμβούργου είναι σύμφωνες με το διεθνές δίκαιο, δήλωσε από την πλευρά του ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ξαβιέ Μπετέλ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

Το «tax ruling» που επιτρέπει στις πολυεθνικές να ελαχιστοποιήσουν τα φορολογικά τους βάρη και στερεί πολλές χώρες από τα φορολογικά τους έσοδα "δεν αποτελεί ιδιατερότητα του Λουξεμβούργου, πολλές ευρωπαϊκές χώρες το εφαρμόζουν", εξήγησε από την πλευρά του ο υπουργός Οικονομικών του Μεγάλου Δουκάτου Πιερ Γκραμενιά.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άρχισε το καλοκαίρι του 2013 έρευνα για να εξετασθεί εάν το Λουξεμβούργο είχε προσφέρει μέσω της πρακτικής του «ruling», μεταμφιεσμένων επιδοτήσεων στον αμερικανικό γίγαντα του Ιντερνετ Amazon και στον ιταλικό όμιλο Fiat. Η έρευνα της Επιτροπής αφορά επίσης την Ιρλανδία με την Apple και την Ολλανδία με τα Starbucks.

Η πρακτική του «tax ruling» είναι νόμιμη και επιτρέπει σε μία εταιρεία να μάθει εκ των προτέρων ποια θα είναι η φορολογική της μεταχείριση από τις φορολογικές αρχές μίας χώρας και να λάβει συγκεκριμένες νομικές εγγυήσεις. Αυτό επηρεάζει τον καταμερισμό των φορολογητέων κερδών της πολυεθνικής μεταξύ των θυγατρικών της που βρίσκονται σε διαφορετικές χώρες, γεγονός που της επιτρέπει να μειώσει τις φορολογικές της επιβαρύνσεις.

Η έρευνα βρίσκεται πλέον στα χέρια της ευρωπαίας επιτρόπου αρμόδιας για την Ανταγωνιστικότητα Μαργκρέτε Βεστάγκερ, η οποία διαδέχθηκε τον Χοακίν Αλμούνια στις αρχές του Νοεμβρίου.

«Εάν η απόφαση είναι δυσμενής, θα αντιδράσει. Σε αυτό χρησιμεύει το κοινοτικό δίκαιο», είπε ο εκπρόσωπος της επιτροπής.

Μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν σήμερα Πέμπτη στοιχεία για την ύπαρξη μυστικών φορολογικών συμφωνιών ανάμεσα στο Λουξεμβούργο και 340 πολυεθνικές εταιρείες με στόχο την ελαχιστοποίηση των φόρων τους, με βάση έγγραφα που έχει στην κατοχή της η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ).

Οι συμφωνίες αυτές συνομολογήθηκαν ανάμεσα στο 2002 και το 2010 και αντιπροσωπεύουν ποσά δισεκατομμυρίων ευρώ σε διαφυγόντα φορολογικά έσοδα για τις χώρες όπου οι εταιρείες αυτές δραστηριοποιούνται και καταγράφουν κέρδη, σύμφωνα με την ICIJ και τα μέσα που συνεργάζονται μαζί της, όπως οι εφημερίδες Le Monde, The Guardian, Suddeutsche Zeitung και Asahi Shimbun.

Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων είχε αποκαλύψει τον Ιανουάριο τις τοποθετήσεις κινέζων αξιωματούχων σε φορολογικούς παραδείσους.

Στην εξάμηνη έρευνα που πραγματοποίησε με τίτλο «Luxemburg Leaks» ή «LuxLeaks» η ICIJ απέκτησε πρόσβαση σε 28.000 σελίδες εγγράφων του «tax ruling» που δείχνουν πώς οι μεγάλες εταιρείες «βασίζονται στο Λουξεμβούργο και στο χαλαρό φορολογικό ρυθμιστικό του πλαίσιο, για να μεταφέρουν εκεί κέρδη ώστε να μην φορολογηθούν παρά σε πολύ μικρή κλίμακα», σύμφωνα με το δημοσίευμα της Le Monde.

Οι εταιρείες τις οποίες αφορούν οι αποκαλύψεις της ICIJ, ανάμεσά τους οι Apple, Amazon, Verizon, AIG, Heinz, Pepsi, Ikea, Axa, Credit Agricole, Accenture, Burberry, Procter & Gamble, JP Morgan, FedEx, Abbot Labaratories, Deutsche Bank, Macquarie..., εξοικονομούν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ευρώ χάρη στη δημιουργία μία θυγατρικής, ενός holding ή στην μεταφορά μίας εταιρικής έδρας στο Μεγάλο Δουκάτο με στόχο να καταβάλλουν τους λιγότερους δυνατούς φόρους.

Τα έγγραφα που έχει στην κατοχή της η ICIJ συντάχθηκαν κατά το διάστημα 2002-2010 από την PricewaterhouseCoopers "η οποία τα συνέταξε και διαπραγματεύθηκε τους όρους με τις αρχές του Λουξεμβούργου", σύμφωνα με το δημοσίευμα της Le Monde.